Ο όρος ωτοσκλήρυνση προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις ους και σκληρό και περιγράφει τη διαδικασία κατά την οποία τμήμα του φυσιολογικού κροταφικού οστού αντικαθίσταται από ένα αποδιοργανωμένο υποκατάστατο.
Ποια είναι τα αίτια?
Τα αίτια της ωτοσκλήρυνσης δεν έχουν πλήρως καθοριστεί. Είναι γνωστό πως υπάρχει γενετική προδιάθεση. Εκδηλώνεται συχνότερα σε γυναίκες που βρίσκονται στην τρίτη και τέταρτη δεκαετία και μπορεί να επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια των κυήσεων.
Ποια είναι τα συμπτώματα?
Το κυριότερο σύμπτωμα της ωτοσκλήρυνσης είναι η αμφοτερόπλευρη βαρηκοΐα. Σε ένα ποσοστό 15% μπορεί να είναι μονόπλευρη. Το δεύτερο συχνότερο σύμπτωμα είναι η ύπαρξη εμβοών, ενώ σπανιότερα μπορεί να εμφανίζεται ίλιγγος. Κάποιοι ασθενείς αναφέρουν πως ακούνε καλύτερα όταν βρίσκονται σε θορυβώδες περιβάλλον και αυτό περιγράφεται ως παρακουσία του Willis.
Πώς γίνεται η διάγνωση?
Η διάγνωση της νόσου βασίζεται στο ατομικό ιστορικό, την ωτοσκόπηση και τον πλήρη ακοολογικό έλεγχο. Απαραίτητος είναι επίσης ο αποκλεισμός άλλων αιτιών βαρηκοΐας που μπορεί να μιμούνται τα συμπτώματα της ωτοσκλήρυνσης.
Ποια είναι η θεραπεία?
Σε γενικές γραμμές οι θεραπευτικές επιλογές για τον ασθενή είναι δύο. Να χρησιμοποιήσει ακουστικά βαρηκοΐας ή να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Το είδος της θεραπείας που θα ακολουθηθεί εξαρτάται από το τι επιθυμεί ο ίδιος ο ασθενής, από την γενική κατάσταση της υγείας του και από τον τύπο και τον βαθμό βαρηκοΐας που εμφανίζει. Σε περίπτωση πολύ μικρού βαθμού εξασθένησης της ακοής αποδεκτό είναι να προταθεί στον ασθενή τακτική παρακολούθηση και όχι κάποια άλλη θεραπεία.
